zaman kaybetmemek için artık 6’da kalkmaya başlarım. tabii çoğuna göre 6’da kalkmak pek de ekstrem bi durum değil. kendim için sadece 3 yıl geriye döndüğümde iş-güç bir şey yoksa her zaman tam dibinde uyanırdım. iş gidiş yarım saat, mesai 10:30 ise kalkış saatim (giyinmeyi de 10 dakika düşünsem, 5 dakika da el yüz yıkamaca) 9:45 ayaktayım. uzun zamandır kendime yetememe durumu gittikce büyüyor içimde. bu durum gayet normal yasin abartmasan mı desem bile bazen uyku kaçırması can sıkıyor. gün içerisinde mesai harcadığım şeylerin yaklaşık %90’ı bana hiçbir deneyim kazandırmayan, bütünü tekrardan oluşan şeyler ile dolu (kendimi kandırabilirdim ama yapamadım.). bana uyku dışında kalan %10’luk kısımda film, dizi izlemek veya bi arkadaşımla vakit geçirmek o yüzden artık bana güç geliyor.
ve sonuç olarak bir takım şeylerden geri kalmışlık hissi yakında vücuduma bir organ olarak eklenmesinden korkmaya başlarım. belki bu kadar kasmamalıyım. ama yasin aribuga ile düşününce de bu en az kasılmamış halim olabilir. kesin bir şeyleri yanlış yapıyorum ama zamanla neden çözülmesin? belki çözülmez ama belki cahillik sonradan tatlı gelir.